mishagen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch mishagen. Equivalent to mis- (“mis-”) + behagen (“to delight, please”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌmɪsˈɦaːɣə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: mis‧ha‧gen
- Rhymes: -aːɣən
Verb
mishagen
- (transitive) to displease
Conjugation
| Conjugation of mishagen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | mishagen | |||
| past singular | mishaagde | |||
| past participle | mishaagd | |||
| infinitive | mishagen | |||
| gerund | mishagen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | mishaag | mishaagde | ||
| 2nd person sing. (jij) | mishaagt, mishaag2 | mishaagde | ||
| 2nd person sing. (u) | mishaagt | mishaagde | ||
| 2nd person sing. (gij) | mishaagt | mishaagde | ||
| 3rd person singular | mishaagt | mishaagde | ||
| plural | mishagen | mishaagden | ||
| subjunctive sing.1 | mishage | mishaagde | ||
| subjunctive plur.1 | mishagen | mishaagden | ||
| imperative sing. | mishaag | |||
| imperative plur.1 | mishaagt | |||
| participles | mishagend | mishaagd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||