miskennen
Dutch
Etymology
From mis- + kennen. Compare English misken.
Pronunciation
- IPA(key): /mɪsˈkɛnə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: mis‧ken‧nen
- Rhymes: -ɛnən
Verb
miskennen
- (transitive) to fail to acknowledge
Conjugation
Conjugation of miskennen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | miskennen | |||
past singular | miskende | |||
past participle | miskend | |||
infinitive | miskennen | |||
gerund | miskennen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | misken | miskende | ||
2nd person sing. (jij) | miskent, misken2 | miskende | ||
2nd person sing. (u) | miskent | miskende | ||
2nd person sing. (gij) | miskent | miskende | ||
3rd person singular | miskent | miskende | ||
plural | miskennen | miskenden | ||
subjunctive sing.1 | miskenne | miskende | ||
subjunctive plur.1 | miskennen | miskenden | ||
imperative sing. | misken | |||
imperative plur.1 | miskent | |||
participles | miskennend | miskend | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
Derived terms
Descendants
- Afrikaans: misken