miya

See also: Miya and miyã

English

Etymology

From Japanese (みや) (miya).

Noun

miya (plural miyas or miya)

  1. (obsolete) A Japanese shrine.
    • 1878, N. McLeod, Epitome of the Ancient History of Japan, page 52:
      In the great matsuris or religious festivals [] the Samurais' wives and families may be seen holding these festivals at the miyas where the harlots worship and mixing freely in the crowd amongst them.

Anagrams

Bura

Pronunciation

  • IPA(key): [mìjá]

Noun

mìya

  1. mother

References

Chickasaw

Alternative forms

Verb

miya (active)

  1. to say about oneself
  2. to mean
  3. they say (used at the end of phrases when telling traditional accounts/stories)

Inflection

Hausa

Pronunciation

  • IPA(key): /mí.jàː/
    • (Standard Kano Hausa) IPA(key): [mɪ́.jàː]

Noun

miyā̀ f (possessed form miyàr̃)

  1. a kind of sauce or stew made with various meats and vegetables, eaten alongside tuwo

Japanese

Romanization

miya

  1. Rōmaji transcription of みや

Kamba

Pronoun

miya

  1. he or she

Masbatenyo

Noun

miyà

  1. cat

Mwani

Numeral

miya

  1. hundred

Surigaonon

Noun

miyá

  1. cat

Turkish

Etymology 1

Borrowed from Pontic Greek μυία (myía).

Noun

miya

  1. (dialect, Rize) small fly (animal)
    Synonym: kör sinek

Etymology 2

Unknown.

Adjective

miya

  1. (dialect, Çorum) lazy

References

miya”, in Türkiye'de halk ağzından derleme sözlüğü [Compilation Dictionary of Popular Speech in Turkey] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1982

Uzbek

Etymology

From Proto-Turkic *bẹńi (brain).

Noun

miya (plural miyalar)

  1. (anatomy) brain

Declension

Declension of miya
singular plural
nominative miya miyalar
genitive miyaning miyalarning
dative miyaga miyalarga
definite accusative miyani miyalarni
locative miyada miyalarda
ablative miyadan miyalardan
similative miyadek miyalardek
Possessive forms of miya
1st person singular
singular plural
nominative miyam miyalarim
genitive miyamning miyalarimning
dative miyamga miyalarimga
definite accusative miyamni miyalarimni
locative miyamda miyalarimda
ablative miyamdan miyalarimdan
similative miyamdek miyalarimdek
2nd person singular
singular plural
nominative miyang miyalaring
genitive miyangning miyalaringning
dative miyangga miyalaringga
definite accusative miyangni miyalaringni
locative miyangda miyalaringda
ablative miyangdan miyalaringdan
similative miyangdek miyalaringdek
3rd person singular
singular plural
nominative miyasi miyalari
genitive miyasining miyalarining
dative miyasiga miyalariga
definite accusative miyasini miyalarini
locative miyasida miyalarida
ablative miyasidan miyalaridan
similative miyasidek miyalaridek
1st person plural
singular plural
nominative miyamiz miyalarimiz
genitive miyamizning miyalarimizning
dative miyamizga miyalarimizga
definite accusative miyamizni miyalarimizni
locative miyamizda miyalarimizda
ablative miyamizdan miyalarimizdan
similative miyamizdek miyalarimizdek
2nd person plural
singular plural
nominative miyangiz miyalaringiz
genitive miyangizning miyalaringizning
dative miyangizga miyalaringizga
definite accusative miyangizni miyalaringizni
locative miyangizda miyalaringizda
ablative miyangizdan miyalaringizdan
similative miyangizdek miyalaringizdek
3rd person plural
singular plural
nominative miyasi miyalari
genitive miyasining miyalarining
dative miyasiga miyalariga
definite accusative miyasini miyalarini
locative miyasida miyalarida
ablative miyasidan miyalaridan
similative miyasidek miyalaridek

Wandala

Pronoun

míyà

  1. we (inclusive)

See also

  • ŋre (we) (exclusive)

References

  • Frajzyngier, Zygmunt (2012) “miya”, in A Grammar of Wandala, Berlin/Boston: De Gruyter Mouton, →ISBN

Wanyi

Noun

miya

  1. snake

References

  • Mary Laughren, Rob Pensalfini, Tom Mylne, Accounting for verb-initial order in an Australian language, in Verb First: On the syntax of verb-initial languages (2005)