monetarius
Latin
Etymology
From monēta (“mint, money”) + -ārius (“-ary: forming adjectives”), from the presence of the Roman mint at the Templum Iunonis Monetae (“Temple of Juno Moneta”) from 273 BC to AD 84, q.v.
Adjective
monētārius (feminine monētāria, neuter monētārium); first/second-declension adjective
- Of or related to mints or minting.
- (Late Latin) Monetary, of or related to money, particularly coinage.
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | monētārius | monētāria | monētārium | monētāriī | monētāriae | monētāria | |
genitive | monētāriī | monētāriae | monētāriī | monētāriōrum | monētāriārum | monētāriōrum | |
dative | monētāriō | monētāriae | monētāriō | monētāriīs | |||
accusative | monētārium | monētāriam | monētārium | monētāriōs | monētāriās | monētāria | |
ablative | monētāriō | monētāriā | monētāriō | monētāriīs | |||
vocative | monētārie | monētāria | monētārium | monētāriī | monētāriae | monētāria |
Synonyms
- (of or related to money): monetalis
Descendants
- Catalan: monetari
- Middle French: monétaire
- Italian: monetario
- Portuguese: monetário
- Spanish: monetario
Noun
monētārius m (genitive monētāriī or monētārī); second declension
- (Medieval Latin, historical) Moneyer, the operator of a mint.
Declension
Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | monētārius | monētāriī |
genitive | monētāriī monētārī1 |
monētāriōrum |
dative | monētāriō | monētāriīs |
accusative | monētārium | monētāriōs |
ablative | monētāriō | monētāriīs |
vocative | monētārie | monētāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Alternative forms
References
- C.A. Nordman (1921), Anglo-Saxon Coins Found in Finland, Helsinki: Holger Schildt, p. 26.