mowstwo

From mówić +‎ -stwo. First attested in the fifteenth century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /mɔfstfɔ/
• IPA^(key): (15^th CE) /mɔfstfɔ/

mowstwo n

1. (law) appearing before a court on behalf of a litigant
   • 1875 [c. 1455-1460], Zygmunt Celichowski, editor, Słowniczek łacińsko- polski wyrazów prawa magdeburskiego z wieku XV. Przedruk homograficzny z kodeksu kórnickiego‎^[1], page 9:

     Proloquucie, id est cause fouende, vlg. mowstwo uel rzecznyczstwo

     [Proloquucie, id est cause fouende, vlg. mowstwo uel rzecznicstwo]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “mowstwo”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN