mundatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of mundō.

Participle

mundātus (feminine mundāta, neuter mundātum); first/second-declension participle

  1. cleaned, cleansed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative mundātus mundāta mundātum mundātī mundātae mundāta
genitive mundātī mundātae mundātī mundātōrum mundātārum mundātōrum
dative mundātō mundātae mundātō mundātīs
accusative mundātum mundātam mundātum mundātōs mundātās mundāta
ablative mundātō mundātā mundātō mundātīs
vocative mundāte mundāta mundātum mundātī mundātae mundāta

References