munditia
Latin
Etymology
Noun
munditia f (genitive munditiae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | munditia | munditiae |
| genitive | munditiae | munditiārum |
| dative | munditiae | munditiīs |
| accusative | munditiam | munditiās |
| ablative | munditiā | munditiīs |
| vocative | munditia | munditiae |
Descendants
- → Catalan: mundícia
- Italian: mondezza
- → Portuguese: mundícia
- → Spanish: mundicia
References
- “munditia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “munditia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- munditia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- munditia in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016