mutuus
Latin
Etymology
From mūt(ō) (“to exchange”) + -uus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈmuː.tu.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈmuː.t̪u.us]
Adjective
mūtuus (feminine mūtua, neuter mūtuum, adverb mūtuō); first/second-declension adjective
- borrowed, lent
- (by extension) in return, in exchange, mutual, reciprocal
- 1687, Sir Isaac Newton, “Lex III: Actioni contrariam semper et æqualem esse reactionem: sive corporum duorum actiones in se mutuo semper esse æquales et in partes contrarias dirigi.”, in Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica:
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | mūtuus | mūtua | mūtuum | mūtuī | mūtuae | mūtua | |
genitive | mūtuī | mūtuae | mūtuī | mūtuōrum | mūtuārum | mūtuōrum | |
dative | mūtuō | mūtuae | mūtuō | mūtuīs | |||
accusative | mūtuum | mūtuam | mūtuum | mūtuōs | mūtuās | mūtua | |
ablative | mūtuō | mūtuā | mūtuō | mūtuīs | |||
vocative | mūtue | mūtua | mūtuum | mūtuī | mūtuae | mūtua |
Derived terms
Related terms
Descendants
References
- “mutuus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mutuus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mutuus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to borrow money from some one: pecuniam mutuari or sumere mutuam ab aliquo
- to lend money to some one: pecuniam alicui mutuam dare
- (ambiguous) the alternation of tides: aestus maritimi mutuo accedentes et recedentes (N. D. 2. 53. 132)
- to borrow money from some one: pecuniam mutuari or sumere mutuam ab aliquo