nářečí
Czech
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *narěčьje. By surface analysis, na- + řeč + -í.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈnaːr̝ɛt͡ʃiː]
- Rhymes: -ɛtʃiː
- Hyphenation: ná‧ře‧čí
Noun
nářečí n
Declension
Declension of nářečí (neuter in -í/-ý)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | nářečí | nářečí |
| genitive | nářečí | nářečí |
| dative | nářečí | nářečím |
| accusative | nářečí | nářečí |
| vocative | nářečí | nářečí |
| locative | nářečí | nářečích |
| instrumental | nářečím | nářečími |
Derived terms
adjective
- nářeční
- nářečový
Further reading
- “nářečí”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “nářečí”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
- “nářečí”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025