nadkład

Polish

Etymology

Deverbal from nadkładać. First attested in 1550–1559.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈnat.kwat/
  • Rhymes: -atkwat
  • Syllabification: nad‧kład

Noun

nadkład m inan

  1. (geology) overburden (the rock and subsoil that lies above a mineral deposit such as a coal seam, or any other underground feature)
  2. (Middle Polish) expense
    Synonym: wydatek

Declension

Declension of nadkład
singular plural
nominative nadkład nadkłady
genitive nadkładu nadkładów
dative nadkładowi nadkładom
accusative nadkład nadkłady
instrumental nadkładem nadkładami
locative nadkładzie nadkładach
vocative nadkładzie nadkłady

Derived terms

adjective
noun
verbs

References

  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “nadkład”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.