naręcze
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *narǫčьje. By surface analysis, na- + ręka + -e.
Pronunciation
- IPA(key): /naˈrɛn.t͡ʂɛ/
Audio: (file) - Rhymes: -ɛnt͡ʂɛ
- Syllabification: na‧rę‧cze
Noun
naręcze n
Declension
Declension of naręcze
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | naręcze | naręcza |
| genitive | naręcza | naręczy |
| dative | naręczu | naręczom |
| accusative | naręcze | naręcza |
| instrumental | naręczem | naręczami |
| locative | naręczu | naręczach |
| vocative | naręcze | naręcza |