nascentia
Latin
Etymology
Noun
nāscentia f (genitive nāscentiae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | nāscentia | nāscentiae |
| genitive | nāscentiae | nāscentiārum |
| dative | nāscentiae | nāscentiīs |
| accusative | nāscentiam | nāscentiās |
| ablative | nāscentiā | nāscentiīs |
| vocative | nāscentia | nāscentiae |
Related terms
Descendants
Participle
nāscentia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of nāscēns
References
- “nascentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "nascentia", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- nascentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.