nasmaken

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈnaːˌsmaː.kə(n)/
  • Hyphenation: na‧sma‧ken

Etymology 1

Compound of na +‎ smaken.

Verb

nasmaken

  1. (intransitive) to leave an aftertaste, to have an aftertaste
Conjugation
Conjugation of nasmaken (weak, separable)
infinitive nasmaken
past singular smaakte na
past participle nagesmaakt
infinitive nasmaken
gerund nasmaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular smaak na smaakte na nasmaak nasmaakte
2nd person sing. (jij) smaakt na, smaak na2 smaakte na nasmaakt nasmaakte
2nd person sing. (u) smaakt na smaakte na nasmaakt nasmaakte
2nd person sing. (gij) smaakt na smaakte na nasmaakt nasmaakte
3rd person singular smaakt na smaakte na nasmaakt nasmaakte
plural smaken na smaakten na nasmaken nasmaakten
subjunctive sing.1 smake na smaakte na nasmake nasmaakte
subjunctive plur.1 smaken na smaakten na nasmaken nasmaakten
imperative sing. smaak na
imperative plur.1 smaakt na
participles nasmakend nagesmaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

nasmaken

  1. plural of nasmaak