nasuwać

From na- +‎ suwać. First attested in 1764.^[1] Compare Kashubian nasuwac.

• Audio 1; “nasuwać”:

  (file)

• Audio 2; “nasuwać się”:

  (file)

• Rhymes: -uvat͡ɕ
• Syllabification: na‧su‧wać

nasuwać impf (perfective nasunąć)

1. (transitive) to push onto; to slide onto; to draw over (to push, shove, slide, etc. something, e.g. a glove, onto the surface of something else) [with na (+ accusative) ‘onto/over what’]

   Antonym: zsuwać

2. (transitive) to prompt; to beg; to suggest; to bring to mind (to cause someone to think about something) [with dative ‘whom’]
3. (transitive, obsolete, geology, of rocks) to shift (to change place during tectonic movement)
4. (transitive, obsolete) to shift closer (to bring closer to something)
5. (reflexive with się, of physical objects) to be pushed onto; to be slid onto; to be drawen over; to cover [with na (+ accusative); or with nad (+ accusative) ‘onto/over what’]
6. (reflexive with się) to be prompted; to be begged; to be suggested; to come to mind (to suddenly be thought about) [with dative ‘whom’]

   Synonyms: cisnąć się, narzucać się, przychodzić

   nasuwa się pytanie ― it begs the question

7. (reflexive with się, obsolete, figurative, e.g. of night) to cover
8. (reflexive with się) to show up, to turn up, to arise

   Synonyms: nadarzać się, zjawiać się

• nasuwać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nasuwać się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nasuwać in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “nasuwać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “nasuwać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nasuwać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 173
• nasuwać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
• nasuwać się in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego