navelstaren
Dutch
Etymology
Compound of navel (“navel”) + staren (“to stare, gaze”). Presumably a calque of English navel-gaze / navel-gazing. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈnaː.vəlˌstaː.rə(n)/
Audio: (file)
Verb
navelstaren
- (intransitive) to navel-gaze
Usage notes
- Mostly encountered as a gerund; conjugated forms are rare.
Conjugation
| Conjugation of navelstaren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | navelstaren | |||
| past singular | navelstaarde | |||
| past participle | genavelstaard | |||
| infinitive | navelstaren | |||
| gerund | navelstaren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | navelstaar | navelstaarde | ||
| 2nd person sing. (jij) | navelstaart, navelstaar2 | navelstaarde | ||
| 2nd person sing. (u) | navelstaart | navelstaarde | ||
| 2nd person sing. (gij) | navelstaart | navelstaarde | ||
| 3rd person singular | navelstaart | navelstaarde | ||
| plural | navelstaren | navelstaarden | ||
| subjunctive sing.1 | navelstare | navelstaarde | ||
| subjunctive plur.1 | navelstaren | navelstaarden | ||
| imperative sing. | navelstaar | |||
| imperative plur.1 | navelstaart | |||
| participles | navelstarend | genavelstaard | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||