nazir

See also: Nazir, nazır, and nâzır

English

Etymology 1

Borrowed from Hindustani, from Classical Persian نَظِیر (nazīr), from Arabic نَظِير (naẓīr).

Noun

nazir (plural nazirs)

  1. (historical) The custodian of a waqf, or Islamic endowment.
  2. (historical) A native official in an Anglo-Indian court who served summonses, etc.

Further reading

Etymology 2

See Nazir.

Noun

nazir (plural nazirs)

  1. Alternative letter-case form of Nazir (“Nazarite, a Jew bound by vow to do certain things”).

Anagrams

Azerbaijani

Other scripts
Cyrillic назир
Abjad classical sp ناظر
new sp ناظیر

Etymology

Borrowed from Arabic نَاظِر (nāẓir). Cognate with Turkish nazır.

Pronunciation

  • IPA(key): [nɑːˈzir], [nɑːˈzir̥]
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: na‧zir

Noun

nazir (definite accusative naziri, plural nazirlər)

  1. minister (head of a government department)
    Seçkidən sonra o təhsil naziri təyin edildi.
    After the election, s/he was appointed education minister.
    Seçkidən sonra o təhsil naziri vəzifəsindən azad edildi.
    After the election, s/he was dismissed from the post of education minister.
    nazir vəzifəsi ― ministerial post
    baş nazir ― prime minister
    maliyyə naziri ― finance minister
    müdafiə naziri ― defence minister

Declension

Declension of nazir
singular plural
nominative nazirnazirlər
definite accusative nazirinazirləri
dative nazirənazirlərə
locative nazirdənazirlərdə
ablative nazirdənnazirlərdən
definite genitive nazirinnazirlərin
Possessive forms of nazir
nominative
singular plural
mənim (“my”) nazirim nazirlərim
sənin (“your”) nazirin nazirlərin
onun (“his/her/its”) naziri nazirləri
bizim (“our”) nazirimiz nazirlərimiz
sizin (“your”) naziriniz nazirləriniz
onların (“their”) naziri or nazirləri nazirləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) nazirimi nazirlərimi
sənin (“your”) nazirini nazirlərini
onun (“his/her/its”) nazirini nazirlərini
bizim (“our”) nazirimizi nazirlərimizi
sizin (“your”) nazirinizi nazirlərinizi
onların (“their”) nazirini or nazirlərini nazirlərini
dative
singular plural
mənim (“my”) nazirimə nazirlərimə
sənin (“your”) nazirinə nazirlərinə
onun (“his/her/its”) nazirinə nazirlərinə
bizim (“our”) nazirimizə nazirlərimizə
sizin (“your”) nazirinizə nazirlərinizə
onların (“their”) nazirinə or nazirlərinə nazirlərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) nazirimdə nazirlərimdə
sənin (“your”) nazirində nazirlərində
onun (“his/her/its”) nazirində nazirlərində
bizim (“our”) nazirimizdə nazirlərimizdə
sizin (“your”) nazirinizdə nazirlərinizdə
onların (“their”) nazirində or nazirlərində nazirlərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) nazirimdən nazirlərimdən
sənin (“your”) nazirindən nazirlərindən
onun (“his/her/its”) nazirindən nazirlərindən
bizim (“our”) nazirimizdən nazirlərimizdən
sizin (“your”) nazirinizdən nazirlərinizdən
onların (“their”) nazirindən or nazirlərindən nazirlərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) nazirimin nazirlərimin
sənin (“your”) nazirinin nazirlərinin
onun (“his/her/its”) nazirinin nazirlərinin
bizim (“our”) nazirimizin nazirlərimizin
sizin (“your”) nazirinizin nazirlərinizin
onların (“their”) nazirinin or nazirlərinin nazirlərinin

Derived terms

Crimean Tatar

Etymology

From Arabic نَاظِر (nāẓir), via Ottoman Turkish ناظر.

Noun

nazir

  1. minister
    Synonym: vezir

Declension

Declension of nazir
singular plural
nominative nazir nazirler
genitive nazirniñ nazirlerniñ
dative nazirge nazirlerge
accusative nazirni nazirlerni
locative nazirde nazirlerde
ablative nazirden nazirlerden

References

  • Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎[1], Simferopol: Dolya, →ISBN
  • “nazir”, in Luğatçıq (in Russian)

French

Noun

nazir m (plural nazirs)

  1. Nazirite
    Synonyms: nazirite, naziréen

Further reading

Indonesian

Pronunciation

Etymology 1

From Arabic نَذِير (naḏīr, “bringer of bad news, herald, legate, apostle, warner”).

Noun

nazir (plural nazir-nazir)

  1. bearer of sad news

Etymology 2

From Classical Persian نَظِیر (nazīr), from Arabic نَظِير (naẓīr). Doublet of nadir.

Noun

nazir (plural nazir-nazir)

  1. (Islam) nazir: a group of people or legal entity tasked with maintaining and managing waqf objects
  2. (dated) alternative spelling of nadir (“inspector, supervisor”)

Etymology 3

From Arabic نَاذِر (nāḏir).

Noun

nazir (plural nazir-nazir)

  1. (Islam, Christianity) people who vow or pledge

Further reading

Romanian

Noun

nazir m (plural naziri)

  1. alternative form of nazâr

Declension

Declension of nazir
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative nazir nazirul naziri nazirii
genitive-dative nazir nazirului naziri nazirilor
vocative nazirule nazirilor
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.