Czech
Etymology
From na- + značit.
Pronunciation
Verb
naznačit pf (imperfective naznačovat)
- to insinuate (to hint at something; to suggest or express an idea indirectly)
- to mark, to indicate
Conjugation
Conjugation of naznačit
| infinitive
|
naznačit, naznačiti
|
active adjective
|
naznačivší
|
| verbal noun
|
naznačení
|
passive adjective
|
naznačený
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
naznačím |
naznačíme |
— |
naznačme
|
| 2nd person
|
naznačíš |
naznačíte |
naznač |
naznačte
|
| 3rd person
|
naznačí |
naznačí |
— |
—
|
The verb naznačit does not have present tense and the present forms are used to express future only.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
naznačil |
naznačili |
naznačen |
naznačeni
|
| masculine inanimate
|
naznačily |
naznačeny
|
| feminine
|
naznačila |
naznačena
|
| neuter
|
naznačilo |
naznačila |
naznačeno |
naznačena
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
— |
naznačiv
|
| feminine + neuter singular
|
— |
naznačivši
|
| plural
|
— |
naznačivše
|
|
Further reading