nieszczęśliwiec

Polish

Etymology

From nieszczęśliwy +‎ -iec. First attested in the 19th century.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ɲɛ.ʂt͡ʂɛw̃ˈɕli.vjɛt͡s/, /ɲɛ.ʂt͡ʂɛɲˈɕli.vjɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ivjɛt͡s
  • Syllabification: nie‧szczę‧śli‧wiec

Noun

nieszczęśliwiec m pers

  1. wretch
    Synonym: nieszczęśnik

Declension

Declension of nieszczęśliwiec
singular plural
nominative nieszczęśliwiec nieszczęśliwcy/nieszczęśliwce (deprecative)
genitive nieszczęśliwca nieszczęśliwców
dative nieszczęśliwcowi nieszczęśliwcom
accusative nieszczęśliwca nieszczęśliwców
instrumental nieszczęśliwcem nieszczęśliwcami
locative nieszczęśliwcu nieszczęśliwcach
vocative nieszczęśliwcze nieszczęśliwcy

References

  1. ^ J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nieszczęśliwiec”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 345

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.