nitibundus
Latin
Etymology
nītor (“rest on, lean on”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [niː.tɪˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ni.t̪iˈbun̪.d̪us]
Adjective
nītibundus (feminine nītibunda, neuter nītibundum); first/second-declension adjective
- (with ablative)
- (post-classical) pressing against, straining, striving
- relying upon
- (with pondus) oppressive, weighty
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | nītibundus | nītibunda | nītibundum | nītibundī | nītibundae | nītibunda | |
genitive | nītibundī | nītibundae | nītibundī | nītibundōrum | nītibundārum | nītibundōrum | |
dative | nītibundō | nītibundae | nītibundō | nītibundīs | |||
accusative | nītibundum | nītibundam | nītibundum | nītibundōs | nītibundās | nītibunda | |
ablative | nītibundō | nītibundā | nītibundō | nītibundīs | |||
vocative | nītibunde | nītibunda | nītibundum | nītibundī | nītibundae | nītibunda |
References
- “nitibundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- nitibundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.