nobilitare

Italian

Etymology

Borrowed from Latin nōbilitāre. By surface analysis, nobile (noble) +‎ -itare.

Pronunciation

  • IPA(key): /no.bi.liˈta.re/
  • Rhymes: -are
  • Hyphenation: no‧bi‧li‧tà‧re

Verb

nobilitàre (first-person singular present nobìlito, first-person singular past historic nobilitài, past participle nobilitàto, auxiliary avére)

  1. (transitive) to ennoble, to dignify

Conjugation

Further reading

  • nobilitare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Anagrams

Latin

Verb

nōbilitāre

  1. inflection of nōbilitō:
    1. present active infinitive
    2. second-person singular present passive imperative/indicative

Romanian

Etymology

From nobilita +‎ -re.

Noun

nobilitare f (plural nobilitări)

  1. ennoblement

Declension

Declension of nobilitare
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative nobilitare nobilitarea nobilitări nobilitările
genitive-dative nobilitări nobilitării nobilitări nobilitărilor
vocative nobilitare, nobilitareo nobilitărilor

References

  • nobilitare in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN