nominito
Latin
Etymology
From nōminō + -itō (frequentative suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [noːˈmɪ.nɪ.toː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [noˈmiː.ni.t̪o]
Verb
nōminitō (present infinitive nōminitāre); first conjugation, no perfect or supine stems
Conjugation
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | nōminitō | nōminitās | nōminitat | nōminitāmus | nōminitātis | nōminitant | ||||||
| imperfect | nōminitābam | nōminitābās | nōminitābat | nōminitābāmus | nōminitābātis | nōminitābant | |||||||
| future | nōminitābō | nōminitābis | nōminitābit | nōminitābimus | nōminitābitis | nōminitābunt | |||||||
| passive | present | nōminitor | nōminitāris, nōminitāre |
nōminitātur | nōminitāmur | nōminitāminī | nōminitantur | ||||||
| imperfect | nōminitābar | nōminitābāris, nōminitābāre |
nōminitābātur | nōminitābāmur | nōminitābāminī | nōminitābantur | |||||||
| future | nōminitābor | nōminitāberis, nōminitābere |
nōminitābitur | nōminitābimur | nōminitābiminī | nōminitābuntur | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | nōminitem | nōminitēs | nōminitet | nōminitēmus | nōminitētis | nōminitent | ||||||
| imperfect | nōminitārem | nōminitārēs | nōminitāret | nōminitārēmus | nōminitārētis | nōminitārent | |||||||
| passive | present | nōminiter | nōminitēris, nōminitēre |
nōminitētur | nōminitēmur | nōminitēminī | nōminitentur | ||||||
| imperfect | nōminitārer | nōminitārēris, nōminitārēre |
nōminitārētur | nōminitārēmur | nōminitārēminī | nōminitārentur | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | nōminitā | — | — | nōminitāte | — | ||||||
| future | — | nōminitātō | nōminitātō | — | nōminitātōte | nōminitantō | |||||||
| passive | present | — | nōminitāre | — | — | nōminitāminī | — | ||||||
| future | — | nōminitātor | nōminitātor | — | — | nōminitantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | nōminitāre | nōminitārī | nōminitāns | — | |||||||||
| future | — | — | — | nōminitandus | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| nōminitandī | nōminitandō | nōminitandum | nōminitandō | — | — | ||||||||
References
- “nominito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- nominito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.