nundinus
Latin
Etymology
From Proto-Italic *novenos (“ninth”) + Proto-Italic *dinos (“day”, attested only in compounds), related to diēs (“day”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈnuːn.dɪ.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈnun̪.d̪i.nus]
Adjective
nūndinus (feminine nūndina, neuter nūndinum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | nūndinus | nūndina | nūndinum | nūndinī | nūndinae | nūndina | |
| genitive | nūndinī | nūndinae | nūndinī | nūndinōrum | nūndinārum | nūndinōrum | |
| dative | nūndinō | nūndinae | nūndinō | nūndinīs | |||
| accusative | nūndinum | nūndinam | nūndinum | nūndinōs | nūndinās | nūndina | |
| ablative | nūndinō | nūndinā | nūndinō | nūndinīs | |||
| vocative | nūndine | nūndina | nūndinum | nūndinī | nūndinae | nūndina | |
Derived terms
- nūndinae
- nūndinae fēriae
References
- “nundinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- nundinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN