obiectivus
Latin
Alternative forms
Etymology
From obiciō (“to present, expose”) + -īvus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔb.jɛkˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ob.jekˈt̪iː.vus]
Adjective
obiectīvus (feminine obiectīva, neuter obiectīvum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | obiectīvus | obiectīva | obiectīvum | obiectīvī | obiectīvae | obiectīva | |
genitive | obiectīvī | obiectīvae | obiectīvī | obiectīvōrum | obiectīvārum | obiectīvōrum | |
dative | obiectīvō | obiectīvae | obiectīvō | obiectīvīs | |||
accusative | obiectīvum | obiectīvam | obiectīvum | obiectīvōs | obiectīvās | obiectīva | |
ablative | obiectīvō | obiectīvā | obiectīvō | obiectīvīs | |||
vocative | obiectīve | obiectīva | obiectīvum | obiectīvī | obiectīvae | obiectīva |