oblatrans
Latin
Etymology
Present participle of oblātrō.
Participle
oblātrāns (genitive oblātrantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | oblātrāns | oblātrantēs | oblātrantia | ||
| genitive | oblātrantis | oblātrantium | |||
| dative | oblātrantī | oblātrantibus | |||
| accusative | oblātrantem | oblātrāns | oblātrantēs oblātrantīs |
oblātrantia | |
| ablative | oblātrante oblātrantī1 |
oblātrantibus | |||
| vocative | oblātrāns | oblātrantēs | oblātrantia | ||
1When used purely as an adjective.
Descendants
- English: oblatrant