oblecieć

Polish

Etymology

From ob- +‎ lecieć.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ɔˈblɛ.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: o‧ble‧cieć

Verb

oblecieć pf (imperfective oblatywać)

  1. (transitive) to fly around, to circle
  2. (transitive, figurative) to fly around, to run around (move quickly around)
  3. (transitive, colloquial) to visit in quick succession, to hop between
    Synonym: objechać
  4. (intransitive) to fall through the air, to drop
    Synonym: opaść
  5. (intransitive, colloquial, of news, rumours, etc.) to spread, to get around
    Synonyms: obiec, rozejść się
  6. (intransitive, Podegrodzie) to be quite good
    Ta spódnica obleci.This skirt will look quite nice.
    Kapusta obleci tego roku i zimiáki oblecą.The cabbage and potatoes this year will come in nicely.

Conjugation

Conjugation of oblecieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive oblecieć
future tense 1st oblecę oblecimy
2nd oblecisz oblecicie
3rd obleci oblecą
impersonal obleci się
past tense 1st obleciałem,
-(e)m obleciał
obleciałam,
-(e)m obleciała
obleciałom,
-(e)m obleciało
oblecieliśmy,
-(e)śmy oblecieli
obleciałyśmy,
-(e)śmy obleciały
2nd obleciałeś,
-(e)ś obleciał
obleciałaś,
-(e)ś obleciała
obleciałoś,
-(e)ś obleciało
oblecieliście,
-(e)ście oblecieli
obleciałyście,
-(e)ście obleciały
3rd obleciał obleciała obleciało oblecieli obleciały
impersonal obleciano
conditional 1st obleciałbym,
bym obleciał
obleciałabym,
bym obleciała
obleciałobym,
bym obleciało
oblecielibyśmy,
byśmy oblecieli
obleciałybyśmy,
byśmy obleciały
2nd obleciałbyś,
byś obleciał
obleciałabyś,
byś obleciała
obleciałobyś,
byś obleciało
oblecielibyście,
byście oblecieli
obleciałybyście,
byście obleciały
3rd obleciałby,
by obleciał
obleciałaby,
by obleciała
obleciałoby,
by obleciało
oblecieliby,
by oblecieli
obleciałyby,
by obleciały
impersonal obleciano by
imperative 1st niech oblecę oblećmy
2nd obleć oblećcie
3rd niech obleci niech oblecą
passive adjectival participle obleciany obleciana obleciane obleciani obleciane
anterior adverbial participle obleciawszy
verbal noun oblecenie

Derived terms

Further reading

  • oblecieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oblecieć in Polish dictionaries at PWN
  • Karol Mátyás (1891) “obleci, pl. oblecą”, in “Słowniczek gwary ludu zamieszkującego wschodnio-południową najbliższą okolicę Nowego Sącza”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 4, Kraków: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 326