oblongo

Latin

Pronunciation

Etymology 1

From oblongus (oblong) +‎ .

Verb

oblongō (present infinitive oblongāre, perfect active oblongāvī, supine oblongātum); first conjugation

  1. (New Latin, transitive) to make oblong
    • 1653, F. Antonius Maria Galitius, Dilvcidatio speculi apologetici, page 359:
      Nam Frater Helias, non mutavit formam, aut novam instituit, sed tantummodò à sàncto Patre institutam magis oblongavit.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1804, Friedrich Colland, Fundamenta artis obstetriciae, page 48:
      In lecto enim quaelibet partum absolvere potest, in sella obstetricia autem solumodo tunc licet, si caput nimis grande, aut parturiens sellam jam consueta esset, quia caput grande ob propriam gravitatem facilius oblongatur, & citius, dum parturiens majori vi dolores elaborare valet, per exitum pelvis transit.
      (please add an English translation of this quotation)
Usage notes

Often found in the perfect passive participle form oblongātus with the adjectival sense "oblong".

Conjugation
Derived terms

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

oblongō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of oblongus

Portuguese

Etymology

Borrowed from Latin oblongus.

Pronunciation

 
  • (Brazil) IPA(key): /oˈblõ.ɡu/
    • (Southern Brazil) IPA(key): /oˈblõ.ɡo/
  • (Portugal) IPA(key): /ɔˈblõ.ɡu/ [ɔˈβlõ.ɡu]

  • Hyphenation: o‧blon‧go

Adjective

oblongo (feminine oblonga, masculine plural oblongos, feminine plural oblongas)

  1. oblong (longer than wide)
    Synonym: oblongado

Spanish

Etymology

Borrowed from Latin oblongus.

Pronunciation

  • IPA(key): /oˈblonɡo/ [oˈβ̞lõŋ.ɡo]
  • Rhymes: -onɡo
  • Syllabification: o‧blon‧go

Adjective

oblongo (feminine oblonga, masculine plural oblongos, feminine plural oblongas)

  1. oblong

Derived terms

Further reading