obnubilatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obnūbilō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔb.nuː.bɪˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ob.nu.biˈlaː.t̪us]
Participle
obnūbilātus (feminine obnūbilāta, neuter obnūbilātum); first/second-declension participle
- (literally) (having been) covered with clouds or fog
- (having been) metaphorically overclouded; (having been) darkened or obscured
- (figuratively, of the mind) (having been) beclouded, stupefied, or endarkened
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | obnūbilātus | obnūbilāta | obnūbilātum | obnūbilātī | obnūbilātae | obnūbilāta | |
| genitive | obnūbilātī | obnūbilātae | obnūbilātī | obnūbilātōrum | obnūbilātārum | obnūbilātōrum | |
| dative | obnūbilātō | obnūbilātae | obnūbilātō | obnūbilātīs | |||
| accusative | obnūbilātum | obnūbilātam | obnūbilātum | obnūbilātōs | obnūbilātās | obnūbilāta | |
| ablative | obnūbilātō | obnūbilātā | obnūbilātō | obnūbilātīs | |||
| vocative | obnūbilāte | obnūbilāta | obnūbilātum | obnūbilātī | obnūbilātae | obnūbilāta | |
Descendants
- English: obnubilate (adjective)