oboriens

Latin

Etymology

Present participle of oborior.

Participle

oboriēns (genitive oborientis); third-declension one-termination participle

  1. arising

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative oboriēns oborientēs oborientia
genitive oborientis oborientium
dative oborientī oborientibus
accusative oborientem oboriēns oborientēs
oborientīs
oborientia
ablative oboriente
oborientī1
oborientibus
vocative oboriēns oborientēs oborientia

1When used purely as an adjective.