obscuratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obscūrō (“obscure, darken, hide”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔp.skuːˈraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ob.skuˈraː.t̪us]
Participle
obscūrātus (feminine obscūrāta, neuter obscūrātum); first/second-declension participle
- darkened, obscured, having been obscured.
- concealed, hidden, having been concealed.
- (figuratively) blinded, beclouded, having been blinded.
- (figuratively) rendered indistinct, having been rendered indistinct.
- suppressed, having been kept unknown.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | obscūrātus | obscūrāta | obscūrātum | obscūrātī | obscūrātae | obscūrāta | |
| genitive | obscūrātī | obscūrātae | obscūrātī | obscūrātōrum | obscūrātārum | obscūrātōrum | |
| dative | obscūrātō | obscūrātae | obscūrātō | obscūrātīs | |||
| accusative | obscūrātum | obscūrātam | obscūrātum | obscūrātōs | obscūrātās | obscūrāta | |
| ablative | obscūrātō | obscūrātā | obscūrātō | obscūrātīs | |||
| vocative | obscūrāte | obscūrāta | obscūrātum | obscūrātī | obscūrātae | obscūrāta | |