obtemperatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obtemperō (“comply with”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔp.tɛm.pɛˈraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ob.t̪em.peˈraː.t̪us]
Participle
obtemperātus (feminine obtemperāta, neuter obtemperātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | obtemperātus | obtemperāta | obtemperātum | obtemperātī | obtemperātae | obtemperāta | |
| genitive | obtemperātī | obtemperātae | obtemperātī | obtemperātōrum | obtemperātārum | obtemperātōrum | |
| dative | obtemperātō | obtemperātae | obtemperātō | obtemperātīs | |||
| accusative | obtemperātum | obtemperātam | obtemperātum | obtemperātōs | obtemperātās | obtemperāta | |
| ablative | obtemperātō | obtemperātā | obtemperātō | obtemperātīs | |||
| vocative | obtemperāte | obtemperāta | obtemperātum | obtemperātī | obtemperātae | obtemperāta | |