obtruncans
Latin
Etymology
Present active participle of obtruncō (“slaughter”)
Participle
obtruncāns (genitive obtruncantis); third-declension one-termination participle
- slaughtering, killing
- (rare) trimming, pruning
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | obtruncāns | obtruncantēs | obtruncantia | ||
| genitive | obtruncantis | obtruncantium | |||
| dative | obtruncantī | obtruncantibus | |||
| accusative | obtruncantem | obtruncāns | obtruncantēs obtruncantīs |
obtruncantia | |
| ablative | obtruncante obtruncantī1 |
obtruncantibus | |||
| vocative | obtruncāns | obtruncantēs | obtruncantia | ||
1When used purely as an adjective.