obuoczny

Polish

Etymology

From obu- +‎ oko +‎ -ny.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔ.buˈɔt͡ʂ.nɘ/
  • Rhymes: -ɔt͡ʂnɘ
  • Syllabification: o‧bu‧ocz‧ny

Adjective

obuoczny (not comparable, derived adverb obuocznie)

  1. (relational) binocular (pertaining to or seeing with both eyes)
    widzenie obuoczne ― binocular vision

Declension

Declension of obuoczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative obuoczny obuoczna obuoczne obuoczni obuoczne
genitive obuocznego obuocznej obuocznego obuocznych
dative obuocznemu obuocznej obuocznemu obuocznym
accusative obuocznego obuoczny obuoczną obuoczne obuocznych obuoczne
instrumental obuocznym obuoczną obuocznym obuocznymi
locative obuocznym obuocznej obuocznym obuocznych

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.