occultus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of occulō (“cover, hide”).
Participle
occultus (feminine occulta, neuter occultum, comparative occultior, superlative occultissimus, adverb occultē or occultō); first/second-declension participle
- concealed, covered, hidden; having been concealed, etc.
- Synonyms: obscūrus, sēcrētus, arcānus, clandestīnus, perobscūrus
- Antonyms: conspicuus, manifestus
- (figuratively) secret
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | occultus | occulta | occultum | occultī | occultae | occulta | |
| genitive | occultī | occultae | occultī | occultōrum | occultārum | occultōrum | |
| dative | occultō | occultae | occultō | occultīs | |||
| accusative | occultum | occultam | occultum | occultōs | occultās | occulta | |
| ablative | occultō | occultā | occultō | occultīs | |||
| vocative | occulte | occulta | occultum | occultī | occultae | occulta | |
References
- “occultus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “occultus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- occultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Online Latin dictionary, Olivetti