conspicuus
Latin
Etymology
From cōnspic(iō) (“to notice”) + -uus, from con- (“with, together”) + speciō (“look at”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kõːˈspɪ.ku.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [konˈspiː.ku.us]
Adjective
cōnspicuus (feminine cōnspicua, neuter cōnspicuum); first/second-declension adjective
- visible
- Synonym: manifestus
- Antonyms: clandestinus, perobscūrus, occultus, arcānus, sēcrētus
- striking, conspicuous, distinguished, illustrious, remarkable (attracting attention)
- Synonyms: īnsignis, distīnctus, praecipuus, ēgregius, eximius
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnspicuus | cōnspicua | cōnspicuum | cōnspicuī | cōnspicuae | cōnspicua | |
| genitive | cōnspicuī | cōnspicuae | cōnspicuī | cōnspicuōrum | cōnspicuārum | cōnspicuōrum | |
| dative | cōnspicuō | cōnspicuae | cōnspicuō | cōnspicuīs | |||
| accusative | cōnspicuum | cōnspicuam | cōnspicuum | cōnspicuōs | cōnspicuās | cōnspicua | |
| ablative | cōnspicuō | cōnspicuā | cōnspicuō | cōnspicuīs | |||
| vocative | cōnspicue | cōnspicua | cōnspicuum | cōnspicuī | cōnspicuae | cōnspicua | |
Descendants
- Catalan: conspicu
- English: conspicuous
- Galician: conspicuo
- Italian: cospicuo
- Portuguese: conspícuo
- Spanish: conspicuo
References
- “conspicuus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “conspicuus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- conspicuus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to make oneself conspicuous: conspici, conspicuum esse aliqua re
- to make oneself conspicuous: conspici, conspicuum esse aliqua re