odiendus
Latin
Etymology
Future passive participle of odiō
Participle
odiendus (feminine odienda, neuter odiendum); first/second-declension participle (Early Medieval Latin)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | odiendus | odienda | odiendum | odiendī | odiendae | odienda | |
| genitive | odiendī | odiendae | odiendī | odiendōrum | odiendārum | odiendōrum | |
| dative | odiendō | odiendae | odiendō | odiendīs | |||
| accusative | odiendum | odiendam | odiendum | odiendōs | odiendās | odienda | |
| ablative | odiendō | odiendā | odiendō | odiendīs | |||
| vocative | odiende | odienda | odiendum | odiendī | odiendae | odienda | |
References
- "odiendus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)