odpocząć

Polish

Etymology

From od- +‎ począć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔtˈpɔ.t͡ʂɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: od‧po‧cząć

Verb

odpocząć pf (imperfective odpoczywać)

  1. (intransitive) to rest, to relax

Conjugation

Conjugation of odpocząć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odpocząć
future tense 1st odpocznę odpoczniemy
2nd odpoczniesz odpoczniecie
3rd odpocznie odpoczną
impersonal odpocznie się
past tense 1st odpocząłem,
-(e)m odpoczął 		odpoczęłam,
-(e)m odpoczęła 		odpoczęłom,
-(e)m odpoczęło 		odpoczęliśmy,
-(e)śmy odpoczęli 		odpoczęłyśmy,
-(e)śmy odpoczęły
2nd odpocząłeś,
-(e)ś odpoczął 		odpoczęłaś,
-(e)ś odpoczęła 		odpoczęłoś,
-(e)ś odpoczęło 		odpoczęliście,
-(e)ście odpoczęli 		odpoczęłyście,
-(e)ście odpoczęły
3rd odpoczął odpoczęła odpoczęło odpoczęli odpoczęły
impersonal odpoczęto
conditional 1st odpocząłbym,
bym odpoczął 		odpoczęłabym,
bym odpoczęła 		odpoczęłobym,
bym odpoczęło 		odpoczęlibyśmy,
byśmy odpoczęli 		odpoczęłybyśmy,
byśmy odpoczęły
2nd odpocząłbyś,
byś odpoczął 		odpoczęłabyś,
byś odpoczęła 		odpoczęłobyś,
byś odpoczęło 		odpoczęlibyście,
byście odpoczęli 		odpoczęłybyście,
byście odpoczęły
3rd odpocząłby,
by odpoczął 		odpoczęłaby,
by odpoczęła 		odpoczęłoby,
by odpoczęło 		odpoczęliby,
by odpoczęli 		odpoczęłyby,
by odpoczęły
impersonal odpoczęto by
imperative 1st niech odpocznę odpocznijmy
2nd odpocznij odpocznijcie
3rd niech odpocznie niech odpoczną
anterior adverbial participle odpocząwszy
verbal noun odpoczęcie
noun

Further reading

  • odpocząć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odpocząć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.