offensief
Dutch
Etymology
Borrowed from French offensif, from Latin offensīvus.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɔ.fɛnˈsif/
Audio: (file) - Hyphenation: of‧fen‧sief
- Rhymes: -if
Noun
offensief n (plural offensieven, diminutive offensiefje n)
Derived terms
Adjective
offensief (comparative offensiever, superlative offensiefst)
- (competition) offensive
Declension
| Declension of offensief | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | offensief | |||
| inflected | offensieve | |||
| comparative | offensiever | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | offensief | offensiever | het offensiefst het offensiefste | |
| indefinite | m./f. sing. | offensieve | offensievere | offensiefste |
| n. sing. | offensief | offensiever | offensiefste | |
| plural | offensieve | offensievere | offensiefste | |
| definite | offensieve | offensievere | offensiefste | |
| partitive | offensiefs | offensievers | — | |