offensief

Dutch

Etymology

Borrowed from French offensif, from Latin offensīvus.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔ.fɛnˈsif/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: of‧fen‧sief
  • Rhymes: -if

Noun

offensief n (plural offensieven, diminutive offensiefje n)

  1. offensive

Derived terms

Adjective

offensief (comparative offensiever, superlative offensiefst)

  1. (competition) offensive

Declension

Declension of offensief
uninflected offensief
inflected offensieve
comparative offensiever
positive comparative superlative
predicative/adverbial offensief offensiever het offensiefst
het offensiefste
indefinite m./f. sing. offensieve offensievere offensiefste
n. sing. offensief offensiever offensiefste
plural offensieve offensievere offensiefste
definite offensieve offensievere offensiefste
partitive offensiefs offensievers

Antonyms

Descendants

  • Afrikaans: offensief
  • Indonesian: ofensif