oksijen
Central Melanau
| Chemical element | |
|---|---|
| O | |
Etymology
Noun
oksijen
- oxygen (chemical element)
Turkish
| Chemical element | |
|---|---|
| O | |
| Previous: azot (N) | |
| Next: flor (F) | |
Etymology
From Ottoman Turkish اوقسیژهن (oksijen), from French oxygène.
Pronunciation
- IPA(key): [oksiʒɛn]
Audio: (file) - Hyphenation: ok‧si‧jen
Noun
oksijen (definite accusative oksijeni, plural oksijenler)
- oxygen (chemical element) [from 1850]
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | oksijen | oksijenler |
| definite accusative | oksijeni | oksijenleri |
| dative | oksijene | oksijenlere |
| locative | oksijende | oksijenlerde |
| ablative | oksijenden | oksijenlerden |
| genitive | oksijenin | oksijenlerin |
Further reading
- Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
- Çağbayır, Yaşar (2007) “oksijen”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 4, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3598
- Nişanyan, Sevan (2002–) “oksijen”, in Nişanyan Sözlük