ometeu

Catalan

Verb

ometeu

  1. inflection of ometre:
    1. second-person plural present indicative/subjunctive
    2. second-person plural imperative

Romanian

Etymology

From om +‎ -eteu.

Noun

ometeu m (plural ometei)

  1. augmentative of om

Declension

Declension of ometeu
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative ometeu ometeuul ometei ometeii
genitive-dative ometeu ometeuului ometei ometeilor
vocative ometeuule ometeilor