omhoogvallen

Dutch

Etymology

From omhoog (“upwards”) +‎ vallen (“to fall”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

omhoogvallen

  1. (intransitive) quickly advance in one's career, despite a lack of merit

Conjugation

Conjugation of omhoogvallen (strong class 7, separable)
infinitive omhoogvallen
past singular viel omhoog
past participle omhooggevallen
infinitive omhoogvallen
gerund omhoogvallen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular val omhoog viel omhoog omhoogval omhoogviel
2nd person sing. (jij) valt omhoog, val omhoog2 viel omhoog omhoogvalt omhoogviel
2nd person sing. (u) valt omhoog viel omhoog omhoogvalt omhoogviel
2nd person sing. (gij) valt omhoog vielt omhoog omhoogvalt omhoogvielt
3rd person singular valt omhoog viel omhoog omhoogvalt omhoogviel
plural vallen omhoog vielen omhoog omhoogvallen omhoogvielen
subjunctive sing.1 valle omhoog viele omhoog omhoogvalle omhoogviele
subjunctive plur.1 vallen omhoog vielen omhoog omhoogvallen omhoogvielen
imperative sing. val omhoog
imperative plur.1 valt omhoog
participles omhoogvallend omhooggevallen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.