onbetamelijk

Dutch

Etymology

From on- +‎ betamelijk.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

onbetamelijk (comparative onbetamelijker, superlative onbetamelijkst)

  1. unbecoming, unseemly, untoward, indecent
    Synonyms: onbehoorlijk, onwelvoeglijk, onfatsoenlijk, ongepast, onzedelijk, ongemanierd, oneerbaar
    Antonyms: betamelijk, behoorlijk, welvoeglijk, fatsoenlijk, gepast, zedelijk, gemanierd, eerbaar

Declension

Declension of onbetamelijk
uninflected onbetamelijk
inflected onbetamelijke
comparative onbetamelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial onbetamelijk onbetamelijker het onbetamelijkst
het onbetamelijkste
indefinite m./f. sing. onbetamelijke onbetamelijkere onbetamelijkste
n. sing. onbetamelijk onbetamelijker onbetamelijkste
plural onbetamelijke onbetamelijkere onbetamelijkste
definite onbetamelijke onbetamelijkere onbetamelijkste
partitive onbetamelijks onbetamelijkers —

Derived terms

  • onbetamelijkheid
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.