onderduiken

Dutch

Etymology

From onder +‎ duiken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔndərˌdœy̯kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧der‧dui‧ken

Verb

onderduiken

  1. (ergative) to dive, submerge, submerse
  2. (ergative) to go into hiding; to live a hidden life
    Tijdens de Tweede Wereldoorlog doken veel joden onder om aan de Nazi's te ontsnappen. ― Many Jews went into hiding during WW2 in order to escape the Nazis.

Conjugation

Conjugation of onderduiken (strong class 2b, separable)
infinitive onderduiken
past singular dook onder
past participle ondergedoken
infinitive onderduiken
gerund onderduiken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular duik onder dook onder onderduik onderdook
2nd person sing. (jij) duikt onder, duik onder2 dook onder onderduikt onderdook
2nd person sing. (u) duikt onder dook onder onderduikt onderdook
2nd person sing. (gij) duikt onder dookt onder onderduikt onderdookt
3rd person singular duikt onder dook onder onderduikt onderdook
plural duiken onder dooken onder onderduiken onderdooken
subjunctive sing.1 duike onder dooke onder onderduike onderdooke
subjunctive plur.1 duiken onder dooken onder onderduiken onderdooken
imperative sing. duik onder
imperative plur.1 duikt onder
participles onderduikend ondergedoken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Negerhollands: dou na onder
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.