onderkotsen

Dutch

Etymology

From onder +‎ kotsen.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧der‧kot‧sen

Verb

onderkotsen

  1. (transitive) to vomit all over

Conjugation

Conjugation of onderkotsen (weak, separable)
infinitive onderkotsen
past singular kotste onder
past participle ondergekotst
infinitive onderkotsen
gerund onderkotsen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kots onder kotste onder onderkots onderkotste
2nd person sing. (jij) kotst onder, kots onder2 kotste onder onderkotst onderkotste
2nd person sing. (u) kotst onder kotste onder onderkotst onderkotste
2nd person sing. (gij) kotst onder kotste onder onderkotst onderkotste
3rd person singular kotst onder kotste onder onderkotst onderkotste
plural kotsen onder kotsten onder onderkotsen onderkotsten
subjunctive sing.1 kotse onder kotste onder onderkotse onderkotste
subjunctive plur.1 kotsen onder kotsten onder onderkotsen onderkotsten
imperative sing. kots onder
imperative plur.1 kotst onder
participles onderkotsend ondergekotst
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.