onderschrijden

Dutch

Etymology

From onder- +‎ schrijden.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔn.dərˈsxrɛi̯.də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧der‧schrij‧den
  • Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

onderschrijden

  1. (transitive) to stay in the boundary or limit
  2. (transitive) to subceed, to not exceed

Conjugation

Conjugation of onderschrijden (strong class 1, prefixed)
infinitive onderschrijden
past singular onderschreed
past participle onderschreden
infinitive onderschrijden
gerund onderschrijden n
present tense past tense
1st person singular onderschrijd onderschreed
2nd person sing. (jij) onderschrijdt, onderschrijd2 onderschreed
2nd person sing. (u) onderschrijdt onderschreed
2nd person sing. (gij) onderschrijdt onderschreedt
3rd person singular onderschrijdt onderschreed
plural onderschrijden onderschreden
subjunctive sing.1 onderschrijde onderschrede
subjunctive plur.1 onderschrijden onderschreden
imperative sing. onderschrijd
imperative plur.1 onderschrijdt
participles onderschrijdend onderschreden
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.