onderstrepen

Dutch

Etymology

From onder- +‎ strepen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔn.dərˈstreː.pə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

onderstrepen

  1. to underline, underscore
    Een recht om te beledigen bestaat niet, onderstreepte de koningin.
    A right to offend does not exist, underscored the queen.

Conjugation

Conjugation of onderstrepen (weak, prefixed)
infinitive onderstrepen
past singular onderstreepte
past participle onderstreept
infinitive onderstrepen
gerund onderstrepen n
present tense past tense
1st person singular onderstreep onderstreepte
2nd person sing. (jij) onderstreept, onderstreep2 onderstreepte
2nd person sing. (u) onderstreept onderstreepte
2nd person sing. (gij) onderstreept onderstreepte
3rd person singular onderstreept onderstreepte
plural onderstrepen onderstreepten
subjunctive sing.1 onderstrepe onderstreepte
subjunctive plur.1 onderstrepen onderstreepten
imperative sing. onderstreep
imperative plur.1 onderstreept
participles onderstrepend onderstreept
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.