ondertrouwen

Dutch

Etymology

From onder- +‎ trouwen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔn.dərˈtrɑu̯.ə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧der‧trou‧wen
  • Rhymes: -ɑu̯ən

Verb

ondertrouwen

  1. (reflexive) to undertake an engagement

Conjugation

Conjugation of ondertrouwen (weak, prefixed)
infinitive ondertrouwen
past singular ondertrouwde
past participle ondertrouwd
infinitive ondertrouwen
gerund ondertrouwen n
present tense past tense
1st person singular ondertrouw ondertrouwde
2nd person sing. (jij) ondertrouwt, ondertrouw2 ondertrouwde
2nd person sing. (u) ondertrouwt ondertrouwde
2nd person sing. (gij) ondertrouwt ondertrouwde
3rd person singular ondertrouwt ondertrouwde
plural ondertrouwen ondertrouwden
subjunctive sing.1 ondertrouwe ondertrouwde
subjunctive plur.1 ondertrouwen ondertrouwden
imperative sing. ondertrouw
imperative plur.1 ondertrouwt
participles ondertrouwend ondertrouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.