onderuithalen

Dutch

Etymology

From onderuit +‎ halen.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧der‧uit‧ha‧len

Verb

onderuithalen

  1. to upend, to undo

Conjugation

Conjugation of onderuithalen (weak, separable)
infinitive onderuithalen
past singular haalde onderuit
past participle onderuitgehaald
infinitive onderuithalen
gerund onderuithalen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular haal onderuit haalde onderuit onderuithaal onderuithaalde
2nd person sing. (jij) haalt onderuit, haal onderuit2 haalde onderuit onderuithaalt onderuithaalde
2nd person sing. (u) haalt onderuit haalde onderuit onderuithaalt onderuithaalde
2nd person sing. (gij) haalt onderuit haalde onderuit onderuithaalt onderuithaalde
3rd person singular haalt onderuit haalde onderuit onderuithaalt onderuithaalde
plural halen onderuit haalden onderuit onderuithalen onderuithaalden
subjunctive sing.1 hale onderuit haalde onderuit onderuithale onderuithaalde
subjunctive plur.1 halen onderuit haalden onderuit onderuithalen onderuithaalden
imperative sing. haal onderuit
imperative plur.1 haalt onderuit
participles onderuithalend onderuitgehaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.