ondeugdelijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ondogedelijc. Equivalent to on- +‎ deugdelijk.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔnˈdøːx.də.lək/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧deug‧de‧lijk

Adjective

ondeugdelijk (comparative ondeugdelijker, superlative ondeugdelijkst)

  1. defective, inferior, unsound

Declension

Declension of ondeugdelijk
uninflected ondeugdelijk
inflected ondeugdelijke
comparative ondeugdelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial ondeugdelijk ondeugdelijker het ondeugdelijkst
het ondeugdelijkste
indefinite m./f. sing. ondeugdelijke ondeugdelijkere ondeugdelijkste
n. sing. ondeugdelijk ondeugdelijker ondeugdelijkste
plural ondeugdelijke ondeugdelijkere ondeugdelijkste
definite ondeugdelijke ondeugdelijkere ondeugdelijkste
partitive ondeugdelijks ondeugdelijkers —

Derived terms

  • ondeugdelijkheid
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.