ongehoord
Dutch
Etymology
From on- (“un-”) + gehoord (“heard”).
Pronunciation
Audio: (file)
Adjective
ongehoord (comparative ongehoorder, superlative ongehoordst)
- (literally) unheard-of
- shameful, reprehensible
- terrible, excessive
- unheard (whose voice is not heard or listened to), i.e. underrepresented or neglected
Declension
| Declension of ongehoord | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | ongehoord | |||
| inflected | ongehoorde | |||
| comparative | ongehoorder | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | ongehoord | ongehoorder | het ongehoordst het ongehoordste | |
| indefinite | m./f. sing. | ongehoorde | ongehoordere | ongehoordste |
| n. sing. | ongehoord | ongehoorder | ongehoordste | |
| plural | ongehoorde | ongehoordere | ongehoordste | |
| definite | ongehoorde | ongehoordere | ongehoordste | |
| partitive | ongehoords | ongehoorders | — | |