ongehoord

Dutch

Etymology

From on- (un-) +‎ gehoord (heard).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

ongehoord (comparative ongehoorder, superlative ongehoordst)

  1. (literally) unheard-of
  2. shameful, reprehensible
  3. terrible, excessive
  4. unheard (whose voice is not heard or listened to), i.e. underrepresented or neglected

Declension

Declension of ongehoord
uninflected ongehoord
inflected ongehoorde
comparative ongehoorder
positive comparative superlative
predicative/adverbial ongehoord ongehoorder het ongehoordst
het ongehoordste
indefinite m./f. sing. ongehoorde ongehoordere ongehoordste
n. sing. ongehoord ongehoorder ongehoordste
plural ongehoorde ongehoordere ongehoordste
definite ongehoorde ongehoordere ongehoordste
partitive ongehoords ongehoorders