ontbenen
Dutch
Etymology
From been (“leg, bone”) + ont- -en (privative verb-forming circumfix).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɔntˈbeː.nə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: ont‧be‧nen
- Rhymes: -eːnən
Verb
ontbenen
- (transitive, cooking) to remove the bones of, to unbone, to debone
- Voordat je de kip roostert, moet je de kip ontbenen om het vlees gelijkmatig te garen.
- Before roasting the chicken, you need to debone the chicken to cook the meat evenly.
- (transitive, rare) to remove the legs of
Conjugation
| Conjugation of ontbenen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontbenen | |||
| past singular | ontbeende | |||
| past participle | ontbeend | |||
| infinitive | ontbenen | |||
| gerund | ontbenen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontbeen | ontbeende | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontbeent, ontbeen2 | ontbeende | ||
| 2nd person sing. (u) | ontbeent | ontbeende | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontbeent | ontbeende | ||
| 3rd person singular | ontbeent | ontbeende | ||
| plural | ontbenen | ontbeenden | ||
| subjunctive sing.1 | ontbene | ontbeende | ||
| subjunctive plur.1 | ontbenen | ontbeenden | ||
| imperative sing. | ontbeen | |||
| imperative plur.1 | ontbeent | |||
| participles | ontbenend | ontbeend | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||